Język polski, jako język edukacji, stanowi wyzwanie dla większości uczących się dzieci cudzoziemskich. Nie wystarczy rok pobytu w kraju, by opanować mowę na tyle, by swobodnie uczyć się w języku obcym.
– O czym warto pamiętać, ucząc różnych przedmiotów osoby, dla których język polski jest drugim językiem?
– Jakiego języka używać w procesie nauczania, by być zrozumianym przez uczniów z doświadczeniem migracji?
– Czym jest kod i kontekst w języku?
– Jak formułować instrukcje i polecenia?

Między innymi na te pytania odpowiadała Julia Karczewska – współautorka publikacji ODN
„Nie tylko pierwszy rok. Potrzeby uczniów i uczennic z doświadczeniem migracji/uchodźstwa w polskiej szkole”. Serdecznie zapraszam do wysłuchania podkastu i skorzystania ze sprawdzonych scenariuszy zajęć w pracy z klasami wielokulturowymi.

Asystentka międzykulturowa – czym się zajmuje? Jaka jest jej rola? W świecie, w którym migracja staje się coraz powszechniejszym zjawiskiem, szczególnie w kontekście ostatnich wydarzeń w Ukrainie, rola asystentek międzykulturowych w szkołach nabiera szczególnego znaczenia.

Komunikacja międzyludzka jest wyzwaniem, dlatego warto ją ćwiczyć od najmłodszych lat. Z takim założeniem wolontariusze Stowarzyszenia Jeden Świat, Elija i Carla z Włoch, przeprowadzili warsztaty z Porozumienia bez Przemocy (NVC) dla dzieci z klas II i IV w wielkopolskich szkołach. Celem zajęć było zapoznanie dzieci z koncepcją empatii i aktywnego słuchania. Inspiracją do przygotowania warsztatów były prace amerykańskiego psychologa Marshalla B. Rosenberga.  

Język to kluczowe narzędzie w budowaniu porozumienia między ludźmi. To on pozwala nam nawiązywać relacje, poznawać i rozumieć świat. Poprzez język wyrażamy swoje myśli i uczucia, budujemy relacje i komunikujemy się z ludźmi. Wyobraźmy sobie taką sytuację: ze względów ekonomicznych opuszczasz swoją ojczyznę, przyjeżdżasz do obcego kraju, w którym wszystko jest inne — kultura, obyczaje, a przede wszystkim język. Zaczynasz życie na nowo. Nie znasz języka kraju, do którego przyjechałeś/aś. Jak się czujesz w tej sytuacji? Co robisz?

W ciągu ostatnich dwóch lat społeczności szkolne stały się bardzo wielokulturowymi środowiskami. W polskich szkołach uczą się dzieci cudzoziemskie z Ukrainy (88,3%), Białorusi (5-8%), Rosji (od 1% do 3%), Wietnamu (od 0,4% do 2%) oraz Bułgarii (0d 0,3% do 1%). Oczywiście spotkać można też osoby z innych krajów i kontynentów, nie stanowią już jednak mniejszości uchwyconej w statystykach.  

„Powitanki” – to ćwiczenie na dobry początek każdej lekcji, wprowadzające rozluźnienie, śmiech, zabawę i dobrą atmosferę w klasie. Co najważniejsze, ta krótka gra pozwala spotkać się ze wszystkimi, zobaczyć i usłyszeć każdego w grupie. Wartością dodaną jest poznawanie różnych języków. Skorzystaj z gotowego scenariusza!

Tworzenie klasy międzykulturowej to proces – recenzja publikacji

Edukacja międzykulturowa ma dziś ogromne znaczenie. Od dwóch lat doświadczamy sytuacji, w której wielokulturowość jest naszą codziennością. Ta różnorodność wymaga nie tylko zauważenia i nazwania, ale przede wszystkim troskliwego zaopiekowania się. Tu z pomocą przychodzi konsekwentnie i planowo wdrażana edukacja międzykulturowa.