Rozmowa o potencjale fotografii, która może być pedagogicznym i arteterapeutycznym narzędziem rozwijającym kreatywność i poczucie własnej wartości. Zespołowe działania z jej wykorzystaniem świetnie integrują grupę. Punktem wyjścia w fototerapii jest samopoznanie, przynoszące ulgę w codziennym cierpieniu i doświadczeniu straty.
Rozmowa z Tomaszem Siudą − fotografem, artystą, edukatorem, arteterapeutą − o potencjale fotografii, która może być narzędziem pedagogicznym, arteterapeutycznym i rozwojowym. Z podkastu dowiecie się między innymi:
jak pracować na zróżnicowanym materiale: foto zrobione przed kogoś; portret, autoportret i selfi, albumy, fotorelacje;
dlaczego materialna postać zdjęcia jest ważna w pracy rozwojowej;
jak uczyć kreatywności, uważności, zachwytu i empatii z udziałem fotografii;
jak zintegrować grupę, wykorzystując zabawy z fotografią;
z czego wynika skuteczność fototerapii w pracy ze stratą.
gdzie kończy się granica humanistycznego aspektu fotografii.
Inspiracje książkowe
Roland Bartehes, Światło obrazu. Uwagi o fotografii, Wyd. Aletheia, 2011.
Fotograf, artysta, arteterapeuta, fototerapeuta. Absolwent Poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wykładowca, edukator, autor wielu fotograficznych wystaw i projektów. Organizator i uczestnik wypraw badawczych do lasów Amazonii.
Z użyciem technik foto-terapeutycznych realizuje warsztaty z obszaru Ars Moriendi, mierzenia się ze śmiertelnością, konfrontowania się z emocjami wokół śmierci i...
Artykuł powstał w ramach projektu Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2030,współfinansowanego przez Unię Europejską, w ramach programu Fundusze Europejskie dla Wielkopolski na lata 2021-2027.
